Onderwijsinnovatie zonder grenzen: lessons learned van ELI2023

Onze indrukken van de conferentie

Onze verwachtingen waren hooggespannen, maar eerlijk gezegd vonden we het programma van de conferentie dit jaar enigszins tegenvallen. In voorgaande jaren waren er meer (internationale) deelnemers, meer netwerkmogelijkheden en een stimulerender programma. Het kan zijn dat dit een nasleep is van de pandemie of wellicht speelden er andere factoren mee.

Waardevolle werkbezoeken

Naast de conferentie hebben we waardevolle werkbezoeken gebracht aan twee locaties. Bij de University of California (UCI) kregen we inzicht in innovatieve ideeën voor het ontwerpen van fysieke leeromgevingen. Hier zagen we moderne collegezalen en klaslokalen die worden ingezet als dynamische ruimtes die actief leren bevorderen, met geïntegreerde technologieën en flexibele meubelindelingen die samenwerking stimuleren. We spraken onder meer over het stimuleren van docenten om nieuwe didactische aanpakken te proberen en wat de impact is geweest van de pandemie op het onderwijs. Je vindt hier meer informatie over hun meest innovatieve gebouw: https://alp.uci.edu/

We bezochten ook het WorkLife Centre van Steelcase. Voor degenen die Steelcase niet kennen: het is een toonaangevend bedrijf dat innovatieve meubels levert voor werk- en leeromgevingen. Wat o.a indruk maakte, was hun onderzoeksafdeling. Ze hebben een uitgebreide focus op innovatie en werken transparant, vaak in samenwerking met onderwijsinstellingen. Dit zagen we als een frisse en collaboratieve aanpak, iets dat we in Nederland minder vaak zien (of wellicht minder zichtbaar is). Je vindt hier meer informatie over hun onderzoeksafdeling: https://www.steelcase.com/insights-research/

HyFlex en 'Asynchroon by design'

Een interessant inzicht ging over het HyFlex-model, wat in de VS al veel populairder is. HyFlex, een combinatie van 'hybride' en 'flexibel', stelt studenten in staat te kiezen tussen fysieke en online lessen. Per onderwijsonderdeel, zoals een vak of lessenreeks, mogen ze zelf kiezen. Dat vraagt natuurlijk om goede technologie en veel voorbereiding. Wat daarbij inspireert, is het 'asynchroon by design'-principe. Dit betekent dat onderwijsmodules worden ontworpen met first and foremost een focus op asynchrone deelname. Vanuit dat vertrekpunt wordt het synchrone deel ontworpen. Deze aanpak ziet hij in Nederland nog niet overal terug, behalve bij opleidingen die dat specifiek in hun onderwijsmodel hebben (zoals de Open Universiteit). Ondanks de populariteit van HyFlex aldaar, is de term in Nederland minder bekend. We zijn benieuwd naar jullie ervaringen en gedachten hierover!

Partnerschappen: Meer dan alleen transacties

Een inspirerende quote van John O'Brian – die aan het hoofd staat van EDUCAUSE – die we op de conferentie hoorden was: “Just buying a product is a transaction, but vendors and institutions have a partnership, meaning they have a shared responsibility”. Dit idee van partnerschap was in de VS zeer zichtbaar, waarbij leveranciers en onderwijsinstellingen nauw samenwerkten voor het gezamenlijke doel. In Nederland gebeurt dit ook, maar het verschilt per instelling hoe dit wordt aangepakt. Sommige instellingen zien de meerwaarde van het samen optrekken met (EdTech) leveranciers, terwijl andere instellingen zich meer richten op inkoopvoorwaarden en minder op de relatie. De partnerschappen zijn nog niet zo zichtbaar als in Amerika, maar in Nederland is deze relatie ook in beweging. Hoe doen jullie dat bij jullie instellingen? Heb je mooie voorbeelden van partnerschappen met succesvolle resultaten?

Reflecties en toekomstige stappen

Nederland blijft zeker niet achter als het gaat om onderwijstechnologie. We waren trots te zien dat de thema's en innovaties hier grotendeels parallel lopen met wat we in de VS hebben gezien. Er is daarnaast een vervagende grens zichtbaar tussen onderwijsinhoud en ICT, wat een gesprek vereist over hoe beide gebieden kunnen samenwerken. Dit is zeker ook relevant in de context van ons project ‘Future Campus’. De leeromgeving – fysiek en virtueel – is essentieel voor onderwijs, en zal de komende jaren verder ontwikkelen op basis van verschillende drijvende krachten en zichtbare trends. Hoe precies? Die vraag proberen we te beantwoorden met het ontwikkelen van toekomstscenario’s. Al met al was ons werkbezoek een verrijkende ervaring, die ons enkele nieuwe inzichten heeft gegeven welke we meenemen in de verdere ontwikkeling van de toekomstscenario’s van de campus.

Jouw gedachten?

Wat denk jij? Herken je sommige van deze trends en inzichten in jouw instelling? Hoe zie jij de toekomst van technologie en innovatie in het hoger onderwijs in Nederland? Met name voor de campus? Deel je gedachten en ervaringen hieronder. We horen graag van je!