Dit is niet geschreven door AI. Het gaat over de impact van AI op ons onderwijs.

Een overload aan voorbeelden, discussies nationaal en internationaal op social media. Gesprekken tussen studenten en docenten. Er is een enorme buzz omtrent ChatGPT. Op twitter vroeg iemand of je al die ChatGPT screenshots eruit kon filteren, hij werd er gek van.

ChatGPT is een experimentele chatbot gemaakt door OpenAI en gebaseerd op de auto complete tekstgenerator GPT-3.5. De interface van de bot moedigt mensen aan om vragen te stellen en biedt in ruil daarvoor indrukwekkende en vloeiende resultaten voor een reeks vragen; van het genereren van gedichten, liedjes en tv-scripts tot het beantwoorden van trivia-vragen en het schrijven en debuggen van regels code.

In deze blog, die ik niet door ChatGPT heb laten schrijven, haal ik de recente meningen en discussies, maar ook artikelen aan. Een soort samenraapsel om vooral mensen uit het onderwijs, die het nog niet kennen, er bekend mee te maken en vooral om duidelijk te maken dat we op een kruispunt staan. Wat voor effect en impact kan een toepassing als chatGPT hebben op onze manier van onderwijs geven? Het is nu nog maar een voorbeeld, maar er zijn genoeg startups die met soortgelijke tools bezig zijn.

“Ik herinner me nog goed toen Google voor het eerst werd uitgebracht. Ik had er alle vertrouwen in dat het een cruciaal hulpmiddel zou worden waar we allemaal op zouden vertrouwen. Ik heb me niet meer zo gevoeld, tot nu toe: ChatGPT. In een paar dagen tijd heb ik er zoveel uitgehaald”…schrijft Jeremy Howard, data scientist

Paul Graham, programmeur, auteur & investeerder: “Het opvallende aan de reactie op ChatGPT is niet alleen het aantal mensen dat erdoor weggeblazen wordt, maar ook wie ze zijn. Dit zijn geen mensen die enthousiast worden van elk glimmend nieuw ding. Er is duidelijk iets groots aan de hand”

Marco Derksen, digitaal strateeg op Linkedin “Ik blijf me iedere keer verbazen over de mogelijkheden van GPT en stelde ChatGPT de vraag om voor mij een verhaal te schrijven over de toekomstgerichte woningcorporatie. Het is nog net niet genoeg om direct mee te nemen in het nieuwe organisatieplan, maar inspirerend is het wel”

Ook docenten kunnen gebruik maken van ChatGPT, je kunt een syllabus of opdrachten laten maken.

Ethan Mollick, Professor @Wharton studying innovation & startups schrijft het volgende:Ik denk eerlijk gezegd dat elke universiteit (en waarschijnlijk de meeste andere soorten instellingen en bedrijven) nu interne discussies moeten starten over wat de nieuwe realiteit van creatieve AI voor hun wereld betekent.” Uitgebreide artikel met zijn mening hier te lezen.

Hilary Richters, Director at Deloitte | Lead Digital Ethics schrijft op haar Linkedin : 'Studenten maken steeds vaker gebruik van AI-contentgeneratoren die complete, degelijke en originele essays schrijven om hun universitaire opdrachten te halen.

Hoewel veel artikelen de urgentie hebben uiteengezet over hoe studenten dit soort tools gebruiken om steeds gemakkelijker diploma's te behalen, stelt dit artikel van Guardian zich de vraag in hoeverre dit eigenlijk een probleem is. Als journalisten AI bijvoorbeeld al gebruiken voor nieuwsgaring, nieuwsproductie en nieuwsdistributie, waarom zouden docenten journalistiek dan studenten straffen voor het gebruik van een technologie die waarschijnlijk centraal zal staan ​​in hun toekomstige carrière? betoogt de auteur.

Maar de discussie gaat nog verder: als (universitaire) opdrachten kunnen worden gehaald zonder de betekenis ervan te begrijpen, wat beoordelen deze opdrachten dan eigenlijk?

De beschikbaarheid van een AI-essaygenerator – en vele andere hulpmiddelen die studenten helpen – stelt daarom ook ons ​​onderwijssysteem, de beoordelingen daarin en ook de manier waarop we onderwijs in de toekomst zien in vraag. In het verleden is er ook morele paniek geweest over andere tools die cognitieve ontlading mogelijk maken, zoals zakrekenmachines of gewoon dingen opschrijven zodat je ze niet hoeft te onthouden. Moeten we de AI-essaygenerator ook gewoon aan deze lijst toevoegen en ons concentreren op het leren van studenten hoe ze dit soort tools moeten gebruiken? Of moeten dit soort hulpmiddelen zoveel mogelijk worden voorkomen in de klas?´

Mijn collega Jo-An Kamp, docent & onderzoeker, reageerde erop:

Gelukkig beoordelen we onze studenten niet alleen op hun eindproduct (we houden ook rekening met het proces en beoordelen ze aan de hand van hun portfolio). Maar het zet me aan het denken...

Wat is de waarde van content eigenlijk als het zo gemakkelijk op dit kwaliteitsniveau kan worden gegenereerd? We leven al in tijden van overvloed. Hebben we meer nodig? Meer van wat? Wie gaat al die inhoud lezen als het zo algemeen beschikbaar wordt? Zal het voor ons allemaal even toegankelijk zijn? Hoe zit het met de niet-zo-digitale en laaggeletterden? Wie neemt er überhaupt de tijd om dingen te lezen, aangezien onze aandacht spanne al zo veel afneemt?

Zal iemand uiteindelijk ooit een AI-tool uitvinden om AI-input te beoordelen (die is waarschijnlijk al op de markt)? Of moeten we onze studenten simpelweg uitdagen om excellente ‘prompt engineers’ te worden in plaats van AI- en ICT-experts?

Gerard Govers, vicerector Katholieke Universiteit Leuven tweet:

AI gaat de leraar/ onderwijzer/ prof niet vervangen, akkoord. Maar welke opdrachten kunnen die mensen nog geven m.b.t. zelfstandig werken als AI in een wip een essay schrijft, moeilijke vragen beantwoordt en beoordelingen geeft ? Voor mij alvast een moeilijke vraag.

“Het college-essay is dood. Niemand is voorbereid op hoe AI de academische wereld zal transformeren” kopt The Atlantic

Een voorbeeld uit het artikel: “In mei bekende een student in Nieuw-Zeeland dat hij AI had gebruikt om zijn papers te schrijven, en rechtvaardigde het als een hulpmiddel zoals grammatica of spellingcontrole: "Ik heb de kennis, ik heb de doorleefde ervaring, ik ben een goede student, Ik ga naar alle tutorials en ik ga naar alle lezingen en ik lees alles wat we moeten lezen, maar ik had het gevoel dat ik werd gestraft omdat ik niet welsprekend schrijf en dat vond ik niet goed, 'vertelden ze een studentenkrant in Christchurch. Ze hebben niet het gevoel dat ze vals spelen, want in de studentenrichtlijnen van hun universiteit staat alleen dat je niemand anders je werk voor je mag laten doen. GPT-3 is niet "iemand anders" - het is een programma.”

Ik vroeg een aantal collega’s van Fontys Hogeschool ICT hoe zij erover denken.

Koen Suilen, Programmamanager Fontys ICT

De impact van ChatGPT is moeilijk te bevatten. Van alwetende wijsneus die je goede code voorbeelden kan geven tot de sparringpartner die je helpt omgaan met lastige situaties.  De vraag is niet of, maar hoe we deze mogelijkheden gaan gebruiken in onderwijs en het dwingt ons tot nadenken over zaken als

  • Authenticiteit van gemaakt werk: als je de goede vraag stelt, en het antwoord gebruikt, van wie ‘is’ dat dan?
  • Belang en waarde van feedback (mens of machine?) : is de feedback/respons op een vraag die je van de AI krijgt niet objectiever en dus waardevoller dan die van een docent?
  • Bovenal het goed kunnen (leren) formuleren van je vragen en het kunnen duiden van de antwoorden/resultaten wordt een sleutelvaardigheid

De meest bizarre, maar ook praktische toepassingen schieten voorbij: Van tips over omgaan met autisme tot omgaan met klagende klanten en overtuigen van stakeholders.

Of 30 november 2022 de boeken in gaat kan ie je nog niet zeggen (er zijn tot 2021 gegevens gebruikt) dus dat bepalen we nu gelukkig nog zelf, maar da’s een kwestie van tijd.

Michael Schifferling, People Manager Fontys ICT

Nieuwe AI tools zoals de op GPT3 gebaseerde GPTChat stellen gebruikers in staat om met 1 druk op de knop hele verslagen te genereren. Als het model even kijkt naar jouw persoonlijke schrijfstijl dan zal deze meegenomen worden.

Resultaat is dat ingeleverde verslagen niet meer met de hand geschreven zullen zijn. Een misschien nog indrukwekkender voorbeeld van GPTChat is het genereren van volledig werkende computercode, gebaseerd op enkel opgegeven specificaties.

Meteen gaan er alarmbellen rinkelen bij onderwijzers: Hoe weet ik nou of een verslag echt geschreven is? Hoe weet ik nou of de student echt programmeercode kan schrijven? Het antwoord is simpel: niet. En dat is geen enkel probleem.

Ik kan nu al voorspellen dat er in ramp tempo gewerkt wordt aan nieuwe toets regels om het gebruik ervan in te dammen. Eenzelfde krampachtige beweging zag je toen studenten door Covid noodgedwongen thuis toetsen moesten maken met een door de universiteit verplichtte, privacy schendende, afschuwelijk invasieve vorm van practoring software waarbij camera's in de veilige leefomgeving van de studenten spioneerden en daarbij de volledige privé computer openstelden voor hackers.

Al deze reacties resulteren uit antieke onderwijsmethoden waarbij kennisreproductie wordt getoetst met instrumenten uit het stenen tijdperk, gedreven door een economische drang tot efficiënt ‘opleiden’ waarbij een beter woord ‘afvinken’ zou zijn om onderwijs subsidies op te strijken. Alles om maar niet kritisch te kijken naar je eigen toets mechanismes.

De oplossing is doodeenvoudig: Stop met vragen om verslagen als dat niet hoeft. Vraag om inzicht in werkwijze in een individueel portfolio. Show, don’t tell. Vraag om toepassen van kennis in een authentieke context.  Als daarbij een AI tool wordt gebruikt, prima. Dat zal later namelijk in de beroepscontext ook gebeuren. In plaats van leren hoe je een computer dingen moet laten doen m.b.v. programmacode kan de student nu tijd besteden aan daadwerkelijk zinvolle zaken zoals duidelijk krijgen wat de behoefte van de gebruiker is en deze vertalen naar functionele beschrijvingen van een oplossing. Laat de AI het maar vertalen naar vreemde code. Tijd voor docenten om aandacht te besteden aan echt zinvolle vaardigheden zoals empathie en creativiteit. Ondertussen kunnen we werken aan hoe we AI assistentie via APA referenties duidelijk inzichtelijk kunnen maken in opgeleverd werk. Wel zo netjes om de harde werkers te erkennen. Deze opinie is misschien geschreven door GPTChat.

Danny Bloks, Coördinator Fontys AI Community

Ik ben vooral erg onder de indruk van de tekstuele kracht van ChatGPT. De zinnen lopen goed en natuurlijk. Het is niet voor niets een LLM: Large Language Model. Waarbij Language het kernwoord is. ChatGPT is goed met taal. Ik heb kunnen spelen met het genereren van gedichten, samenvattingen, en het “begrijpelijk” maken van complexe teksten. Daar zie ik ook wel hoe mensen het kunnen gebruiken. Tegelijk zie ik daar een gevaar, want ChatGPT klinkt als een “vlotte babbelaar” die zeer overtuigend totaal verkeerde kennis kan brengen. Zoals ik soms studenten wel eens zie doen. Kortgezegd is dit weer een grote stap in de AI ontwikkeling, en als je de juiste verzoeken geeft en de beperkingen in het achterhoofd houdt gaat het zeker veel gebruikt worden. Ik ben benieuwd wanneer ik een eerste verslag van ChatGPT ga lezen ingediend door een student.

Ook ICT onderwijs moet hierover nadenken. Een bedrijf heeft een website gebouwd in 10 minuten. Je kunt in de feed lezen hoe ze dit hebben aangepakt. Ze concluderen met:

“Een nieuw tijdperk van softwareontwikkeling is aangebroken. Zelfs beginnende programmeurs zullen applicaties van productiekwaliteit leveren met door AI gegenereerde code. AI-assistenten zoals Ghostwriter zullen binnen IDE's (integrated development environment) nog meer contextuele begeleiding bieden.”

Sander Duivestein, trend analyst schrijft in zijn blog “Het betekent de democratisering van creativiteit. Door de juiste woorden in de command prompt in te vullen kan iedereen een kunstschilder, een tekenaar, een poëet, een schrijver, een muzikant, een zanger, een acteur, een cameraman, een geluidstechnicus of een regisseur zijn. Woorden zijn het nieuwe penseel.”

Sander vervolgt in zijn nieuwsbrief: “ChatGPT roept allerlei vragen op. Wat betekent deze tool voor online zoeken. Nu stel ik nog een vraag aan Google, die mij vervolgens een aantal hyperlinks als antwoord geeft. Met ChatGPT is dit niet langer nodig. Je stelt een vraag en de AI formuleert een compleet antwoord. Is dit het einde van Google zoals een aantal internet-experts inmiddels verkondigen? Wat betekent deze tool voor onderwijs? Een student heeft immers binnen een paar seconden een essay geschreven die niet van echt te onderscheiden is. ChatGPT maakt echter fouten. Moet de student zich voortaan niet meer concentreren op het op papier zetten van zijn of haar gedachten, maar op de controle van hetgeen de AI als output gegenereerd heeft?”

Dankzij GPT-3 ontstaan er ook nieuwe functies, zoals een “prompt engineer” – iemand die aan de hand van de juiste woorden, zinnen een compleet antwoord / tekening etc. kan krijgen van bijv. GPT-3.

Er zijn al genoeg mensen die een blog laten schrijven via AI om te testen wat het allemaal kan. Ook RTL Nieuws probeerde het uit.

Universiteit Utrecht ging een hele interview aan met ChatGPT. Chatrobot over AI in het hoger onderwijs: 'Kan leiden tot plagiaat'

Misschien moet ik voortaan vloggen in plaats van bloggen. Totdat GPT-3 via prompts mooie vlogs kan maken….Mijn collega Chris Geene zei: We do not need writers to write we need good thinkers that write.

Er zijn ook mensen die er kritisch over zijn

“Alles wat ChatGPT schrijft/genereert is afgeleid van zijn trainingsgegevens (data), dit zijn gedigitaliseerde geschreven teksten. Dus ChatGPT (net als veel andere Large language models implementaties) is een grammaticale remix engine.” schrijft David J. Gunkel, Professor - Northern Illinois University (USA)

Arvind Narayanan, Princeton computer science prof. meldt het volgende

“ChatGPT is de beste onzin die er ooit is geweest. Ondanks de hype zal het de zoekfunctie niet vervangen en is het geen goed leermiddel. Maar het blijft spannend!” Hij identificeert drie plekken waar het wel goed bruikbaar is:

  • Taken waarbij het voor de gebruiker gemakkelijk is om te controleren of het antwoord van de bot correct is, zoals hulp bij foutopsporing.
  • Taken waarbij de waarheid niet relevant is, zoals het schrijven van fictie.
  • Taken waarvoor er inderdaad een subset van de trainingsgegevens bestaat die als bron van waarheid fungeert, zoals taalvertaling.

Mocht je denken, er zijn detectors die kunnen achterhalen of iets door AI is gemaakt?

Joe Davies geeft een tip hoe je AI output detectoren op een verkeerde been kunt zetten. “Hoe AI-artikelen te genereren die voor 99,98% *ondetecteerbaar* zijn door AI-outputdetectoren. Hint: vertel het gewoon om te schrijven als een mens”

Voor docenten geeft Eric Slaats, Associate Lector Fontys ICT, het volgende inzicht:

"Dit is gewoon de volgende stap, dus het wordt onderdeel van onze werkelijkheid. Net als rekenmachines, internet hiervoor wat toen ook als bedreiging gezien werd. Uiteindelijk gaat het niet om de kwaliteit van de gegenereerde tekst maar over de betekenisvolle dialoog omtrent de inhoud. Dat betekent dat toetsen betekenisvoller wordt."

Hoe meer ik erover lees en hoe meer ik er over zie, hoe meer vragen ik heb. Een ding is een feit. Het onderwijs moet hier iets mee. We moeten ChatGTP omarmen.  Het zien als een tool die ons, als mensheid, verder kan helpen.

Als afsluiting een ‘humoristische’ en misschien wel wrange strip van Universiteit Utrecht waarin AI & onderwijs aan de orde komt.

Wordt vervolgd.

 

chatgtp humor
voorbeeld chatgtp

Auteur

Reacties

Dit artikel heeft 5 reacties

Reactie van Winkens, Raoul (BU)

Ik mis in dit stukje nog wat toelichting over waar de content vandaan komt. Als de AI tekst baseert op foutieve content (maar wel gewoon gepubliceerd op grote websites, mogelijk zelfs met als achterliggend doel desinformatie) dan is de output ook feitelijk onjuist. En dan is het de vraag wie kan controleren wat correct is. Kan een AI dat straks ook doen? Vakspecialisten hebben daar al genoeg voorbeelden van laten zien waar ChatGTP incorrecte uitspraken doet. Maar wel heel overtuigend....

Als antwoord op door Winkens, Raoul (BU)

Reactie van Duuk Baten

Ik denk dat er twee aspecten zijn inderdaad van deze ontwikkeling. Wat het systeem kan/mogelijk en waar het voor gebruikt zou kunnen worden, waarbij je bepaalde kwaliteit verwacht. En de mogelijkheden in het grijze gebied die ontstaan en wat men daar mee kan. Van dat laatste is het niet moeilijk voor te stellen dat genereren van essays of fake news kan met een algoritme dat niet altijd correct is, maar wel correct klinkt.

Voor het gebruik van daadwerkelijk kenniswerk zijn er een aantal issues. Zo'n model kan alleen waarschijnlijke combinaties produceren, getriggerd door een prompt. En zegt dan bijvoorbeeld dat 10kg ijzer zwaarder is dan 10kg katoen, want het heeft geen conceptueel besef van de worden die het output. Daarnaast zal het alleen iets kunnen produceren dat oud genoeg is om in de trainingsdata-set te zitten. Dus bijvoorbeeld de oorlog in Oekraine heeft dit model niets over te zeggen, omdat de data cut-off in september 2021 was.

Ook bias, ecologische impact, en netjes omgaan met bron data is ook een probleem:
https://communities.surf.nl/en/ai-in-education/article/how-big-can-the-…

Reactie van Lieke Peters

Heel interessant artikel. Ik zie het zelf als analoog aan de invoering van de rekenmachine bij wiskunde: geen frauduleuze tool, maar een bruikbaar instrument waarvan het juiste gebruik een deel van praktijkgericht onderwijs moet zijn. Ik gebruik het zelf ook in mijn werk.
Dat laat nog steeds de praktische vraag open: wat doen we nu?
Het valt op dat de in het artikel aangehaalde deskundigen vrijwel allemaal uit de ICT-wereld komen; beseffen docenten die niet uit dit werkveld komen dat er een grote kans is dat ze bij hun volgende opdracht AI-gegenereerde content zullen nakijken?
Meten onze toetsen nu nog wat we denken dat we meten?

Als antwoord op door Lieke Peters

Reactie van Merijn

Dat argument mist dat er ook veel ontwikkelingen zijn geweest die niet wenselijk waren. De grafische rekenmachine met vergelijking oplosser, WolframAlpha. Daar weten we, als studenten dit toepassen, dat ze zelf niet in staat zijn om de wiskunde uit te voeren.

Gerelateerde artikelen