Over verwachtingenmanagement

Temidden van die wervelwind aan informatie staat de docent, geflankeerd door degenen die hem of haar willen ondersteunen: learning designers, coaches, onderwijskundigen. Maar wat mag en kun je als opleiding, als instelling en als sector eigenlijk vragen van die docent, en van die ondersteuner? Wat is realistisch, wat niet, en wat is goede ondersteuning?

In de afgelopen weken verscheen steeds vaker de roep om de verwachtingen te temperen. Immers, een snelle omschakeling naar online onderwijs, of onderwijs op afstand, zou onder normale omstandigheden al veel vragen, maar de omstandigheden waarin dat nu moet zijn verre van normaal. Verplicht thuis werken, kinderen thuis, zorgen over de eigen gezondheid en die van familie en vrienden, het heeft allemaal invloed op de belastbaarheid, de productiviteit, de motivatie en emotionele balans van iedereen in het hoger onderwijs. Naast alle technische en onderwijskundige informatie op de Vraagbaak is het goed om ook daar aandacht voor te hebben. Daarom een selectie van adviezen en reflecties.

Verwacht geen wonderen

Wilfred Rubens bespreekt in deze blog het artikel The Difference Between Emergency Remote Teaching and Online Learning van Charles Hodges, gepubliceerd op de website van EDUCAUSE. De bottomline: als gevolg van de duizelingwekkende snelheid waarmee onderwijs nu online moet worden georganiseerd kan niet worden verwacht dat de kwaliteit gelijk blijft of dat optimaal kan worden geprofiteerd van de mogelijkheden van (goed voorbereid en ontworpen) online onderwijs. Improvisatie en overbelasting zorgen voor stress bij docenten en ondersteuners.

Willem van Valkenburg van de TU Delft schreef al enkele weken geleden een blog met dezelfde strekking: Ambiguous times for online education.

Een marathon, geen sprint

Pedro de Bruyckere gaf, eveneens al een aantal weken geleden, de waarschuwing al: Pas op, dit wordt een marathon, geen sprint. Oftewel: doseer je inspanningen en voorkom teveel piekbelasting. Verwacht van jezelf niet dezelfde kwaliteit als normaal. Maar dat is lastig, niet alleen in het onderwijs. De NOS kopte begin april al: Steeds meer thuiswerkers zitten erdoorheen.

Erkenning en herkenning

Juist als je samenwerkt en elkaar niet ziet is het belangrijk dat je elkaars inspanningen herkent en erkent. Ja, aandacht voor onderwijskwaliteit is ook nu belangrijk, en ja, dat geldt ook voor toetsing. Maar dat laat onverlet dat het ook fijn is als een collega, leidinggevende of student waardering uitspreekt voor wat je hebt gedaan. En vice versa. Dus heb ook aandacht voor die erkenning, zoals bijvoorbeeld docenten en studenten over en weer deden op LinkedIn. Of zoals mijn eigen werkgever, Avans Hogeschool deed, door bij alle medewerkers een bos tulpen met hart onder de riem te sturen (voorbeelden van andere instellingen zijn van harte welkom in de comments). Wat ook helpt: digitale koffiemomenten, lunches en borrels om elkaar ook buiten de formele overlegmomenten even te zien. En een gezonde, muzikale dosis hart onder de riem op YouTube op zijn tijd.

Vraag je eens af: wanneer heb jij het laatst een collega een compliment gegeven?

Hoe organiseren instellingen ondersteuning aan docenten?

Elke instelling levert ondersteuning aan docenten, centraal of decentraal, pro-actief of op basis van vragen, via een training, via coaching, via een website, met een eigen infrastructuur. Wil je meer weten over hoe andere instellingen dit aanpakken? Kijk, luister en chat mee tijdens het webinar dat we over dit onderwerp organiseren op donderdag 9 april.